“So What” een meeslepende improvisatie die de grenzen van traditionele jazzverkenning uitdaagt

“So What”, de iconische openingstrack van Miles Davis’ baanbrekende album Kind of Blue (1959), is meer dan alleen maar muziek; het is een auditief portret van een artistieke revolutie. De track, gecomponeerd in de D dorische toonladder en beroemd om zijn minimale melodische structuur, transformeerde de jazzwereld en opende de deur naar een nieuwe generatie improvisatoren.

Een kijkje achter de schermen: Miles Davis en zijn muzikale entourage

Miles Davis, een van de meest invloedrijke jazztrompettisten aller tijden, stond bekend om zijn onophoudelijke zoektocht naar innovatie. Zijn carrière was een mozaïek van stijlen, van bebop tot modal jazz en fusion. “So What” kwam voort uit deze onstuimige creativiteit.

Davis wilde weg van de traditionele harmonische structuur van de bebop en experimenteerde met modale improvisatie. In plaats van akkoordveranderingen te volgen, richtten de musici zich op een enkele toonladder (de D dorische in dit geval), waardoor ruimte ontstond voor meer vrije improvisatie en complexe ritmische patronen.

Naast Davis, waren de andere leden van het kwartet: John Coltrane (tenor saxofoon), Cannonball Adderley (alt saxofoon), Paul Chambers (contrabas) en Jimmy Cobb (drums). Elk lid was een meester in zijn vakgebied, wat bijdroeg aan de unieke dynamiek van “So What”.

De structuur en de schoonheid van de improvisatie

“So What” is opgebouwd uit twee delen: AABA. Het eerste deel (“A”) is kenmerkend door Davis’ droeve melodie, gespeeld over een langzaam tempo en begeleid door een eenvoudige baslijn. Dit dient als een canvas voor de improvisaties van Coltrane en Adderley.

De saxofonisten grijpen deze kans met beide handen aan, weven complexiteit en emotie in hun solos. Davis zelf blijft relatief terughoudend tijdens deze solo’s, fungerend als een ankerpunt in de muziek.

Het tweede deel (“B”) introduceert een nieuw thema, gespeeld door Davis in een hogere toonhoogte. Dit deel is intenser en dynamischer dan het eerste deel, met meer energieke improvisaties van alle musici.

De terugkeer naar deel A sluit “So What” af op een kalme manier, waardoor de luisteraar tijd heeft om de ervaring te verwerken. De track duurt iets minder dan 10 minuten, maar bevat een universum aan muzikale ideeën.

Het erfgoed van “So What”

“So What” revolutioneerde de jazzwereld en opende de deur voor modal jazz. Deze stijl legde de nadruk op improvisatie binnen een modale structuur in plaats van traditionele akkoordprogressies. De invloed van Davis’ werk is enorm geweest: talloze musici hebben zich laten inspireren door de muziek van “So What” en zijn ermee experimenteren met nieuwe melodische en harmonische ideeën.

De track blijft vandaag de dag een favoriet onder jazzliefhebbers over de hele wereld, geprezen om zijn schoonheid, elegantie en revolutionaire karakter.

Interessante weetjes over “So What”:

• De titel “So What” is geïnspireerd door een uitspraak van saxofonist Cannonball Adderley.
• De opname van Kind of Blue vond plaats in slechts twee sessies.
• Het album Kind of Blue wordt beschouwd als een van de best verkochte jazzalbums aller tijden.

“So What” en zijn tijdloosheid

“So What” is meer dan alleen maar muziek; het is een cultureel fenomeen dat de grenzen van traditionele genres overschrijdt. De minimalistische structuur, de vrije improvisaties en de meeslepende energie maken de track tot een unieke ervaring.

Of je nu een ervaren jazzliefhebber bent of nieuw bent in deze wereld, “So What” is een must-listen. Deze iconische track zal je ongetwijfeld betoveren met zijn schoonheid, originaliteit en revolutionaire geest.